Forum Fahrenheit 451

Menu

Forum

Główne kategorie Forum

Na początek
Sprawy organizacyjne i techniczne
Fahrenheit 451 - Literatura
Fahrenheit 451- Kultura
Hyde Park
Dział techniczny

Witamy Gość

Obecny czas to 2018-04-22, 05:08

Statystyki

Nasi użytkownicy napisali 167162 postów, 3696 tematów

Mamy 598 zarejestrowanych użytkowników

Ostatnio zarejestrowana osoba: ywara5

Motto

"Książka i możliwość czytania, to jeden z największych cudów ludzkiej cywilizacji." - Maria Dąbrowska (1889 - 1965)

Trzy słowa o nas

Witaj na stronie poświęconej książkom i całej literaturze. Przyłącz się do dyskusji na forum i wyrażaj swoje poglądy i opinie. A jeżeli szukasz informacji o książkach, pisarzach , potrzebujesz się dowiedzieć czegoś na ich temat, masz jakieś pytania - postaramy się pomóc.

Szmidt Robert J. cykl Pola dawno zapomnianych bitew t. 3 i 4

Autor: Tanatos @ 2018-03-22, 12:34

Sylwetka autora

Robert J. Szmidt Ojciec założyciel i przez 8 lat redaktor naczelny wydawanego obecnie przez Fabrykę Słów „Science Fiction Fantasy i Horror”. Zapalony podróżnik. Pisarz i tłumacz. Jeden z pomysłodawców Nagrody im. Janusza A. Zajdla, twórca plebiscytu Nautilus, laureat Śląkfy w kategorii Fan Roku 1985. Doprowadził do pierwszego polskiego wydania tekstów Roberta E. Howarda o Conanie. Pierwszy przełożył “Fundację” Isaaca Asimova. Przetłumaczył m.in. “Spook Country” Williama Gibsona, 5 tomów “Zaginionej Floty” Jacka Campbella oraz prozę Mike’a Resnicka. Pracuje jako copywriter dla dystrybutorów filmów oraz tłumacz gier komputerowych (“Resident Evil 4”, “Hitman: Blood Money”, “Age of Empires II”).

Fabuła serii

Historia osadzona jest w dalekiej przyszłości, w której ludzkość dokonała dużego postępu technologicznego. Zbudowała statki kosmiczne i wynalazła technologie umożliwiające podróże w bardzo odległe zakątki wszechświata. Odkryła też inne rasy, jedne na niskim poziomie rozwoju technologicznego, inne śmiertelnie groźne. Bezwzględni Obcy atakują rubieże Federacji. Ludzkość została zmuszona do chaotycznego wycofania się z dziesiątków podbitych systemów. Jedyną szansą na opóźnienie marszu wroga jest stworzenie setek fałszywych kolonii. Jeśli i to nie zadziała, Flota będzie zmuszona stawić czoła najeźdźcy w serii otwartych bitew, w których grozi jej unicestwienie. Politycy nie baczą jednak na konsekwencje, walczą o przyszłe splendory i wpływy, nie dbając o to, jak wysoką cenę przyjdzie zapłacić za militarny sukces.. Ich celem jest utrzymanie się przy władzy, nawet za cenę śmierci miliardów ludzi. Sztab trzeciego metasektora musi więc zarazem sprostać wymaganiom Rady Federacji i nie dopuścić do zagłady jedynych sił, które bronią ludzkości.

Dylematy moralne i brudna polityka

“Na krawędzi zagłady” to naprawdę fantastyczne rozwinięcie historii z dwóch poprzednich tomów. Bohaterowie stają przed dylematami moralnymi – każdy na własną skalę. Święcki za wszelką cenę szuka sposobu na uratowanie pozostawionych kolonistów na Delcie Ulietty. Chce uratować tylu ludzi ilu się da pomimo przeciwnych okoliczności. Ale czy tylko my, ludzie, stanęliśmy na krawędzi zagłady? Na drodze głównego bohatera staje brudna polityka. Rada Federacji dla której celem samym w sobie jest utrzymanie swoich posad, a do jego realizacji nie zawahają się poświęcić głosów (i głów) milionów swoich wyborców.

Wojna asymetryczna

Same opisy bitew kosmicznych są do pewnego momentu mało porywające. Wojna z obcymi jest konfliktem asymetrycznym, gdzie obcy (do pewnego momentu) dysponują miażdżąca przewagą technologiczną. Brak tu zaawansowanych manewrów czy zaawansowanej taktyki jak w Zaginionej Flocie lub Man of Man.

Pancernik i krążowniki posłały w przestrzeń salwę rakiet po salwie. W kierunku celu mknęło już ponad siedemset rdzeni kinetycznych i wszystkie torpedy z głowicami nuklearnymi, a kolejne trzysta rakiet opuści wyrzutnie, zanim do akcji wejdą turbolasery.

Ludzkość prowadzi walkę o przetrwanie rzucając całe floty na jeden okręt przeciwnika. Z tego powodu bitwom kosmicznym początkowo brak finezji i polotu, zaś częściej znaczenie ma spryt i poświęcenie jednostek.

W ostatnim tomie “Zwycięstwo albo śmierć” bohater staje się osobą publiczną, stale przegląda się w obiektywach kamer. Teraz, bardziej niż kiedykolwiek musi robić dobrą minę i to bez względu na to, czy gra jest dobra, czy zła. Jako osoba popularna staje się też dla polityków wspaniałym kandydatem do roli “świętego męczennika, który ginie heroicznie”. Mimo wszystko Świecki pozostaje sobą idealistą, kimś kogo mierzą gierki i źle się czuje w świecie polityki. Z tego powodu łatwo się z nim zżyć i go polubić.

W skali kosmicznej role odwracają się także w skali całego opisywanego konfliktu. Bezradne próby obrony ludzkości schodzą na dalszy plan, pora na przejęcie inicjatywy, pora na zadanie ciosu i modlitwę, żeby ten cios okazał się ostatecznym.

Słaba końcówka

Zakończenie cyklu zaskoczy chyba każdego. Czytając finałowe rozdziały, miałem wrażenie jakiegoś pośpiechu, braku spójności, jakby próby zakończenia historii na szybko. Niestety dla całości historii, w efekcie niektóre wątki pozostają bez odpowiedzi, inne zostają dosłownie urwane, zamknięte w kilku zdaniach. Ten pośpiech częściowo wyjaśnił się to w posłowiu, w którym autor zapowiada dalsze książki (prequele i sequele) osadzone w tym samym uniwersum. Mimo wszystko sam cykl, choć zakończony fatalnie, wciąż pozostaje dobrą opowieścią, przepełnioną sporymi emocjami, zwrotami akcji, zdradami i sojuszami…

Więcej moich recenzji https://solaris7.pl/tag/zaginione-opowiesci/

Komentarze: 0 :: Zobacz komentarze (Dodaj swój komentarz)

Niespodziewane konsekwencje reformy oświaty

Autor: hugin @ 2018-03-20, 19:51

Chodziłem do ośmioletniej podstawówki i powstanie oraz sama idea gimnazjum wydawała mi się delikatnie mówiąc chora. Dlatego powrót do dobrze znanego mi modelu 8 lat+szkoła średnia uważam za najlepszy pomysł obecnego rządu.
Jest tylko jeden problem:
Rafał Kosik nie zdążył przed reformą.
Seria książek Felix, Net i Nika opowiada jak wszyscy wiemy o trójce gimnazjalistów, tylko że nasi bohaterowie przez 14 lat nie skończyli szkoły. (to chyba rekord jeśli chodzi o zimowanie w gimnazjum)
Pierwszy tom Felix, Net i Nika oraz Gang Niewidzialnych Ludzi wydany w 2004 roku opisuje wydarzenia od września do początków czerwca pierwszej klasy bohaterów.
Tom drugi Felix, Net i Nika oraz Teoretycznie Możliwa Katastrofa z 2005 roku opowiada o ostatnich tygodniach pierwszej klasy i o wakacjach głównych bohaterów.
Akcja kolejnego tomu Felix, Net i Nika oraz Pałac Snów (2006) toczy się od rozpoczęcia roku szkolnego (1 września) do mniej więcej połowy października.
Książka Felix, Net i Nika oraz Pułapka Nieśmiertelności (2007) rozpoczyna się 30 października balem Halloweenowym (swoją drogą święto raniące moją lekko nacjonalistyczną duszę), kończy się zaś 24 grudnia wigilią w domu Bieleckich i urodzeniem się bratosiostry. Jest to tom w którym najłatwiej ustalić ramy czasowe akcji.
Kolejne dwa tomy Felix, Net i Nika oraz Orbitalny Spisek (2008) i Felix, Net i Nika oraz Orbitalny Spisek 2: Mała Armia (2009) ze względu na ścisłe powiązanie akcji należy rozpatrywać razem. Bohaterów spotykamy 31 grudnia, w epilogu drugiej książki kończącej tą mini serię bohaterowie około miesiąc później przygotowują się do ferii.
Felix, Net i Nika oraz Trzecia Kuzynka z 2009 przenosi nas o kilka dni, trojka naszych bohaterów wyrusza na zimowisko w Pensjonacie Trzy Kuzynki. Uważny czytelnik może policzyć ile dokładnie dni trwały przygody w górach ale przyjmijmy że około tygodnia.
Na kolejny tom musieliśmy poczekać do 2011 roku, jest to Felix, Net i Nika oraz Bunt Maszyn tu nie mamy żadnych wskazówek co do dokładnej daty akcji ale na podstawie opisów pogody można założyć że jest to późna zima-wczesna wiosna.
W tym samym roku ukazał się dziewiąty tom Felix, Net i Nika oraz Świat Zero który wraz ze Felix, Net i Nika oraz Świat Zero 2. Alternauci wydanym w 2012 tworzą kolejną mini serię. Z tymi dwiema książkami jest pewien problem chociaż wydarzenia przedstawione trwają kilkanaście dni ostatecznie bohaterowie powracają do Świata Zero w tym samej chwili w której go opuścili. Możemy zaś dosyć precyzyjnie ustalić ten dzień, jest to dzień imienin Felixa. Tylko jest jeden malutki problem. Feliks imieniny obchodzi 11, 14, 30 stycznia, 21 lutego, 1, 18, 23, 26 marca, 16, 21, 23 kwietnia, 10, 18, 30, 31 maja, 11, 14 czerwca, 12, 17, 27, 29 lipca, 28 sierpnia, 30, 1 września, 10, 11, 22 września, 24 października, 6, 20, 28 listopada, 4 i 5 grudnia.
Z treści książki wiemy że jest wiosna początkowo chłodna (przeziębienie Laury), później umożliwiająca nocleg pod gołym niebem. Przyjmijmy że jest to końcówka marca lub początek kwietnia.
W roku 2013 ukazały się dwie książki zbiór opowiadań Felix, Net i Nika oraz Nadprogramowe Historie oraz powieść Felix, Net i Nika oraz Sekret Czerwonej Hańczy . Opowiadania dzieją się przeważnie pomiędzy kolejnymi częściami cyklu, będąc rozwinięciem lub uzupełnieniem wspomnianych tam wątków.
Akcja Sekretu Czerwonej Hańczy toczy się w czerwcu aż do zakończenia roku szkolnego.
Na uwagę zasługuje też opowiadanie Felix, Net i Nika oraz Koszmarna Podróż z 2014 opisujące perypetie Neta w pociągu.
Kolejna powieść Felix, Net i Nika oraz Klątwa Domu McKillianów wydana w 2014 rozpoczyna się do zakończeniem roku szkolnego. Wiemy że 30 czerwca nasi bohaterowie udają się do Wielkiej Brytanii gdzie mają spędzić dwa tygodnie, tydzień w Szkocji i tydzień w Londynie. Po kilku dniach pobytu w Beastlycrag nasi bohaterowie muszą wcześniej niż planowali udać się do Londynu i tam 7 lipca dołącza do nich Laura kończąc tym tom.
Akcja ostatniej z do tej pory wydanych książek Felix, Net i Nika oraz (nie)Bezpieczne Dorastanie z 2015 rozpoczyna się kilka dni po przyjeździe Laury a kończy się w dniu powrotu bohaterów do Warszawy. Kosik zdradza nam też prawdopodobną datę urodzin Niki, skromne przyjęci odbywa się na pokładzie samolotu. Czyli jest to 14 lub 15 lipca.
Podsumowując: ukończenie klasy pierwszej zajęło bohaterom dwie powieści i trzy (lub cztery zależy jak liczyć Felix, Net i Nika oraz Wędrujące Samogłoski) opowiadania wydane przez dwa lata, trzeciej dziewięć powieści i sześć opowiadań co zajęło siedem lat, a dwa tygodnie wakacji to kolejne dwie książki i dwa lata, plus trzy lata oczekiwania kolejną książkę, a należy pamiętać że do końca wakacji jeszcze półtora miesiąca i kolejny rok nauki w gimnazjum.
Gimnazjum powoli przechodzi do historii, już za kilka lat książki osadzone tej szkole staną się taka samą ciekawostką historyczną jak opowieści o dziewiętnastowiecznych pensjach dla panienek z dobrych domów czy przedwojennych męskich gimnazjach.
Dlatego życzę panu Rafałowi jak najlepiej, wielu pomysłów na nowe książki (najlepiej z cyklu FNiN) ale w związku z reformą oświaty musi on poważnie przemyśleć dalsze losy naszych bohaterów.

Komentarze: 7 :: Zobacz komentarze (Dodaj swój komentarz)

Dębski Rafał Ramię Perseusza z Głębokości

Autor: Tanatos @ 2018-01-18, 14:52

Czego szukamy w kosmosie?

Ludzkość marząc o podboju kosmosu, stawia przed sobą kilka celów:

odkrycie planety, bądź planet, na której złoża naturalne będą łatwo dostępne
odkrycie planety, na której warunki będą idealne, aby ją skolonizować
nawiązanie kontaktu z jakąś-najlepiej wysokorozwiniętą cywilizacją- skłonną do podzielenia się swoją wiedzą, a jednocześnie by była to cywilizacja pokojowo nastawiona.

W powieści Rafała Dębskiego wszystkie te cele udaje się w mniejszym lub większym stopniu zrealizować.

Bliskie spotkanie 3 stopnia

Ramię Perseusza. Z głębokości” opowiada historię spotkania ludzi z przedstawicielami obcej cywilizacji. Rzecz dzieje się w bliżej nieokreślonej przyszłości na jednej z planet w części naszej galaktyki, zwanej Ramieniem Perseusza. Ląduje na niej ziemska ekspedycja naukowo-badawcza. Nieoczekiwanie natyka się na przedstawicieli obcej inteligencji – Opokan, którzy podobnie jak ludzie przybyli w poszukiwaniu surowca. W ich przypadku jest to życiodajna substancja o nazwie sangis. Czy uda się nawiązać kontakt? I czy najważniejsze-przedstawiciele tej rasy są przyjaźnie nastawieni i chętni do dialogu?

Spotkanie człowieka z obcą formą życia najczęściej w literaturze kończy się starciem, w którym jedna ze stron pada ofiarą drugiej. Czasem jednak autorzy stawiają na trzecie rozwiązanie i chcą pozwolić dwóm rasom na próbę nawiązania jakiejś nici wątłego porozumienia.

Dębski w sprawiedliwy sposób rozdziela swoją uwagę i raz skupia się na przedstawicielach własnego gatunku, a raz oddaje głos obcym. Prezentuje te same wydarzenia z punktu widzenia obu stron, co sprawia iż możemy poznać punkt widzenia obu stron.

Ludzie

Wbrew optymistycznej wizji twórcy Star Treka, Dębski uważa, iż ludzkość w przyszłości w istocie pozostanie taka sama. Celem ekspedycji jest nie tyle poszerzenie ludzkiej wiedzy o wszechświecie, ile raczej odnalezienie kolejnego świata, który może zostać ograbiony z surowców dla żądnych zysków korporacji. Zbyt długie przebywanie w przestrzeni negatywnie odbija się na psychice ludzi, którzy bez przerwy skaczą sobie do oczu, szukają pretekstu do wszczęcia kolejnej awantury lub najzwyczajniej są już zmęczeni wojskowym drylem. Z tego powodu złożona z naukowców i żołnierzy wyprawa jest targana wewnętrznymi konfliktami. Nawet widząc widząc przybyszów z gwiazd (budzących raczej fizyczną odrazę niż podziw), nie są w stanie wzbudzić w sobie fascynacji, bliżej im do obrzydzenia lub w najlepszym razie poczucia dyskomfortu.

Opokanie

Partie powieści, w których pisarz oddaje głos obcym, gatunkowi pochodzącemu z głębin kosmosu, stanowią najmocniejsze punkty dzieła. Autorowi udało się sugestywnie oddać obcość, która charakteryzuje przybyszów na niemal każdym poziomie ich istnienia. Poznajemy ich zwyczaje, strukturę społeczną i reakcje na spotkanie ludzi – co ciekawe oni również dostrzegają w nas egzotyczne, pozbawione gracji istoty, których kierują się niezrozumiałymi pobudkami. W bardzo interesujący sposób została opisana zwłaszcza skomplikowaną struktura zależności pomiędzy poszczególnymi przedstawicielami obcej cywilizacji, która we mnie budzi pewne skojarzenia z systemem kastowym obecnym w Indiach.

Dobrym rozwiązaniem było danie czytelnikom przewodnika, jednego z obcych którego losy mamy możliwość śledzić. Autor pochyla się nad jego marzeniami i fobiami. Jesteśmy w stanie nawet go polubić – jest ambitny i bystry choć jednocześnie idealistyczny. Naiwnie wierzy w możliwość awansu na wyższe piętro społeczności, mimo iż w istocie przez ważniejszych od siebie jest traktowany instrumentalnie. Wszystko to sprawia, iż można go polubić i przejmować się jego losem. Paradoksalnie Dębski próbuje w ten sposób pokazać, iż nawet w głębi kosmosu niektóre rzeczy pozostaną bez zmian: silniejsi będą wykorzystywać słabszych a zasługi podwładnych chętnie przypiszą sobie przełożeni by to na nich spłynął cały splendor.

Ocena

Rafał Dębski napisał solidną powieść science-fiction, którą czyta się przyjemnie. Obca cywilizacja jest przedstawiona znakomicie. Trochę gorzej według mnie ma się sprawa z opisem ludzkiej cywilizacji przyszłości. Po pierwsze nie dostajemy za wiele informacji o tym w jaki sposób ludzie uzyskali możliwość podróży międzygwiezdnych i jak sobie poradzili z trudnościami technicznymi w tym zakresie. Po drugie większości interakcji pomiędzy bohaterami kończy się spektakularną awanturą lub wymianą złośliwości. Założenie iż im głośniej postacie wrzeszczą, im więcej wyrzucą z siebie inwektyw, im dosadniejszy żart z siebie wyplują tym książka będzie atrakcyjniejsza do mnie nie przemawia.

Mimo powyższych zastrzeżeń, Ramię Perseusza: Z głębokości to jednak dobra powieść otwierająca nowy cykl, która w bardzo przyzwoity sposób kontynuuje tradycje gatunku – chętnie sięgnę po następne tomy serii.

Więcej recenzji https://solaris7.pl/tag/zaginione-opowiesci/

Komentarze: 0 :: Zobacz komentarze (Dodaj swój komentarz)