Anne Rice (ur. 4 października 1941 w Nowym Orleanie jako Howard Allen O'Brien) – autorka głównie literatury grozy. Druga córka Irlandczyków, Katherine i Howarda O'Brien. Autorka bestsellerowego cyklu Kroniki wampirów, który wywarł duży wpływ na subkulturę gotycką. Pisała także pod pseudonimami Anne Rampling oraz A.N. Roquelaure. Żona poety i malarza Stana Rice'a, matka pisarza Christophera Rice'a.
Anne Rice urodziła się i spędziła większość życia w Nowym Orleanie w stanie Luizjana, który stał się tłem wielu jej powieści. Rodzice - Katherine i Howard O'Brien - nazwali ją Howard, po ojcu. Imię Anne przyjęła pierwszego dnia w szkole, kiedy została zapytana o imię. Jej matka, która była przy tym obecna, zaakceptowała wybór córki i nie poprawiła jej. Katherine, jak na owe czasy kobieta bardzo wykształcona, nie chciała w żaden sposób ograniczać swoich dzieci. Pozwalała im nawet rysować po ścianach. Dała mi tyle wspaniałych rzeczy, mówi Anne, ale najbardziej cenię sobie to, że obdarzyła mnie wiarą w samą siebie, w to, że mogę dokonać wielkich rzeczy. Obdarzyła mnie poczuciem nieskończonej mocy. Matka Anne opowiadała swoim córkom niezliczone, fantastyczne historie, a także opowiadała o książkach i filmach, z którymi się zapoznała. Zaciekawiła je także pisarstwem Dickensa, który stał się ulubionym autorem pisarki. Anne miała bardzo bujną wyobraźnię, której dawała upust pisząc sztuki dla siebie i swoich sióstr. Spacerując po Nowym Orleanie często zaglądała do starych, opuszczonych domostw w nadziei, że natknie się tam na ducha. Była wychowana przez matkę jako katoliczka i mocno wierzyła w Boga. modliła się w swoim małym oratorium urządzonym w nieużywanej łazience na tyłach domu. Chciała wtedy zostać zakonnicą.
W 1942 Howard zaciągnął się na trzy lata do wojska pozostawiając żonę samą z dwójką małych dzieci, Anne i Alice. Katherine przyzwyczajona do dużego statusu społecznego i komfortu materialnego, nie poradziła sobie z trudną sytuacją finansową rodziny. Popadła w alkoholizm. Nie pomógł jej nawet powrót męża z wojny. Zmarła na wylew w lipcu 1956. Piętnastoletnia Anne musiała zająć się domem oraz dwoma młodszymi od siebie siostrami, Tamarą i Karen.
Ojciec Anne ożenił się powtórnie w 1958 i z powodu przeniesienia przeprowadził się do Richardson w stanie Teksas. Tam też Anne zaczęła uczęszczać do świeckiego liceum. Poznała tam swojego przyszłego męża Stana Rice, który jednak nie wykazywał większego zainteresowania jej osobą. Wychowana w szkole katolickiej, w której obowiązywała cenzura literatury, zaczytywała się, wbrew nakazom swego ojca, w filozofii egzystencjalnej. Poznała dzieła pisarzy takich jak Hemingway czy Woolf. Przed ukończeniem liceum przestała wierzyć w Boga.
Anne uczęszczała na studia w Texas Women's College w Denton, lecz po roku porzuciła je by wraz ze swoją współlokatorką, Ginny, przenieść się do San Francisco i rozpocząć pracę w firmie ubezpieczeniowej. Stan po ukończeniu liceum (rok później) pojechał za nią do Denton. lecz Anne już tam nie było. Zaczęli ze sobą korespondować. W 1961 Stan oświadczył się w nietypowy sposób - wysyłając jej telegram. Ślub odbył się 14 października 1961 w Teksasie. W rok później, po zakończonych studiach Stana, przenieśli się do San Francisco, gdzie oboje kontynuowali naukę. Anne studiowała nauki polityczne, chociaż w dalszym ciągu chciała zostać pisarką.
Po uzyskaniu tytułu magistra (rok 1964, Stan ukończył wtedy wydział Twórczego Pisania) Anne postanowiła popracować nad swoim warsztatem pisarskim i zaczęła pisać jedno opowiadanie dziennie. Pamiętając z czasów dzieciństwa opowieści matki o wampirach, Anne umieściła w jednym z nich postać młodego reportera przeprowadzającego wywiad z wampirem. Pisarka opublikowała w tym okresie swoje pierwsze opowiadanie Czwarty października, 1948 oraz pierwszy rozdział mini-powieści Nicholas i Jean w magazynie uniwersyteckim o nazwie Transfer. Pozostałe opowiadania wylądowały w szufladzie.
W 1966 państwu Rice urodziła się córka, Michelle. Stan wykładał w tym czasie na wydziale Twórczego Pisania Uniwersytetu Stanowego, a Anne była na studiach pomagisterskich i przesiadywała w bibliotekach szukając tematów które mogły przynieść jej pomysły na powieść. W 1969 państwo Rice przeprowadzili się do Berkeley. Kiedy Michelle miała 4 lata, wykryto u niej ostrą postać białaczki. W tym okresie Stan otrzymał 5000 dolarów z National Endowment for the Arts, które pozwoliły państwu Rice na zabranie jej do Disneylandu. Małżeństwo chwytało się wszelkich sposobów, w tym leków eksperymentalnych. Pomimo to Michelle zmarła kilka tygodni przed swoimi szóstymi urodzinami. Jej rodzice zaczęli topić smutki w alkoholu, jednak Anne nie poddała się całkowicie rozpaczy. Skończywszy studia pomagisterskie, podjęła pracę jako korektorka w wydawnictwie prawniczym, jednak wciąż wierzyła, że jej powołaniem jest pisarstwo. Wtedy mąż poradził jej zajęcie się pisaniem na poważnie.
Anne sięgnęła do szuflady i znalazła opowiadanie o wampirze opowiadającym w wywiadzie o swoim ciężkim nieśmiertelnym życiu. Zaczęła je rozwijać. Nadała głównemu bohaterowi imię Louis i zaczęła rozwijać wątek jego śmiertelnej przeszłości. Kiedy dotarła do momentu, w którym traci on brata, powróciła rozpacz po stracie córki. Spoglądanie oczami Louisa pozwoliło mi pisać o życiu w sposób w jaki nie byłoby to możliwe w zwykłej, współczesnej powieści. W takiej formie nie mogłabym przedstawić mojego życia w wiarygodny sposób. Nie wiedziałam, jak mogłabym go użyć. Gdy już porzuciłam to wyzwanie i zaczęłam pisać Wywiad z wampirem, wszystko to wskoczyło na swoje miejsce. Mogłam opisywać rzeczywistość poprzez fantazję. Pisała przeważnie w nocy, ukończyła pracę w przeciągu pięciu tygodni. Długo nie mogła znaleźć wydawcy swojego dzieła. W końcu, w 1974 roku na konferencji pisarskiej w Squaw Valley, poznała agentkę, Phyllis Seidel, której udało się sprzedać powieść wydawnictwu Knopf. Książka ukazała się w maju 1976 i w ciągu pierwszego roku sprzedaży zarobiła prawie milion dolarów. Wkrótce Paramount Pictures kupił prawa do jej zekranizowania za 150 tys. dolarów, za które państwo Rice odbyli podróż po Europie, Egipcie i Port-au-Prince. Anne Rice została autorką scenariusza do tego filmu.
Wbrew oczekiwaniom, jej druga książka nie była kontynuacją Wywiadu z wampirem, ale opowieścią o ludziach zamieszkujących Nowy Orlean przed wojną secesyjną (The Feast of All Saints). Podczas pisania tej książki zaszła kolejny raz w ciążę. 11 marca 1978 urodził się jej syn, Christopher. Akcję kolejnej książki (Krzyk w niebiosa) osadziła w osiemnastowiecznych Włoszech, opowiada ona o środowisku kastratów. Żadna z tych powieści nie powtórzyła sukcesu Wywiadu z wampirem. Anne Rice postanowiła wtedy spróbować swych sił w literaturze erotycznej. Powstały dwa pierwsze tomy trylogii o Śpiącej Królewnie: Przebudzenie Śpiącej Królewny oraz Kara dla Śpiącej Królewny). Cała trylogia została wydana pod pseudonimem A. N. Roquelaure. Jestem dumna z książek o Królewnie, mówi autorka, i jestem z nich zadowolona. Dokonałam [w nich] tego, czego chciałam.
Spod pióra Rice wyszły jeszcze dwie powieści erotyczne: Ucieczka do Edenu oraz Belinda, obie opublikowane pod pseudonimem Anne Rampling. Druga z nich przypomina nieco jedną z ulubionych książek Rice - Lolitę Nabokova.
W 1985, po 9 latach od ukazania się Wywiadu z wampirem, liczni fani opowieści o Louisie doczekali się kontynuacji. Tym razem Rice uczyniła narratorem nie Louisa, lecz Lestata - jego wampirzego ojca. Lestat to marzenie o mężczyźnie, z którym chciałabym być, twierdzi Rice. Jednak pisarka kierowała się nie tylko tym podczas kreowania postaci Lestata. Od samego początku postać oparta była na Stanie, osobie, która stała się artystą-samoukiem, samoukiem-intelektualistą i poetą. To Stan-ateista, mówiący do mnie "Louisie-katoliku, na co ci te wszystkie bzdury? Żyj, spojrzyj na życie wokoło, sięgnij po nie, to wszystko należy do ciebie! Nie rozpaczaj nad systemem, który mógłby równie dobrze w ogóle nie istnieć, albo religią, która umarła, nie szukaj Boga i Diabła, by wytłumaczyć rzeczy. Spójrz na to, co masz przed nosem". Na tym właśnie się opierałam, wcielając się w tę postać.
W 1989 roku, podczas prac nad Godziną czarownic, Rice powróciła do Nowego Orleanu. W 1993 nabyła tam budynek byłego katolickiego sierocińca Św. Elżbiety, który pojawia się w jej powieściach. Kilka lat później sprzedała budowlę.
W 2001 powstał kolejny film na podstawie wampirzej prozy Rice. Królowa Potępionych łączy wątki dwóch kolejnych, po Wywiadzie z wampirem, części cyklu Kroniki wampirów: Wampira Lestata oraz Królowej Potępionych. Jednak tym razem producent odmówił zatrudnienia pisarki nawet w charakterze konsultantki.
9 grudnia 2002 po roku walki z guzem mózgu zmarł mąż Anne, poeta i malarz, Stan Rice. Do końca pracował - malował, pisał. Wiele z jego prac można odnaleźć w powieściach Anne, szczególnie w Kronikach wampirów.
Dzisiaj Anne O'Brien Rice jest autorką 21 powieści oraz 6 scenariuszy. Słynie z utrzymywania kontaktu ze swoimi fanami. Odpowiada na ich pytania na swojej stronie internetowej, a także uruchomiła specjalną linię telefoniczną, służącą czytelnikom do zostawiania tam opinii na temat jej twórczości, i gdzie zostawia co jakiś czas swoje wypowiedzi.
Serie
Vampire Chronicles - Kroniki wampirze
01. Interview with the Vampire (1976) - Wywiad z wampirem
02. The Vampire Lestat (1985) - Wampir Lestat
03. The Queen of the Damned (1988) - Królowa potępionych
04. The Tale of the Body Thief (1992) - Opowieść o złodzieju ciał
05. Memnoch the Devil (1995) - Diabeł Memnoch
06. The Vampire Armand (1998) - Wampir Armand
07. Merrick (2000) - Merrick
08. Blood and Gold (2001) - Krew i złoto
09. Blackwood Farm (2002) - Posiadłość Blackwood
10. Blood Canticle (2003) - Krwawy kantyk
Sleeping Beauty - Śpiąca królewna (jako A N Roquelaure)
01. The Claiming of Sleeping Beauty (1983) - Przebudzenie śpiącej królewny
02. Beauty's Punishment (1984) - Kara dla śpiącej królewny
03. Beauty's Release (1985) - Wyzwolenie śpiącej królewny
01. Out of Egypt (2005) - Wyjście z Egiptu
02. The Road to Cana (2008) - Droga do Kany
Songs of the Seraphim
1. Angel Time (2009)
2. Of Love and Evil (2010)
Powieści
The Feast of All Saints (1979)
Cry to Heaven (1982) - Krzyk w niebiosa
Exit to Eden (1985) - Ucieczka do Edenu (jako Anne Rampling)
Belinda (1986) (jako Anne Rampling)
The Mummy: or Ramses the Damned (1989) - Mumia czyli Ramzes Przeklęty
Servant of the Bones (1996) - Sługa kości
Violin (1997) - Skrzypce
Zbiory opowiadań
The Anne Rice Reader (1996)
Komiksy
The Master of Rampling Gate: A Graphic Tale of Unspeakable Horror (1991)
Non fiction
Called Out of Darkness: A Spiritual Confession (2008)
Antologie zawierające opowiadania Anne Rice
Into the Mummy's Tomb (1989)
The New Gothic: A Collection of Contemporary Gothic Fiction (1991)
The Ultimate Zombie (1993)
The Vampire Omnibus (1995)
American Gothic Tales (1996)
The Vampire Hunters' Casebook (1996)
Blood Thirst: 100 Years of Vampire Fiction (1997)
Vampires, Wine and Roses (1997)
Night Shade: Gothic Tales by Women (1999)
Opowiadania
Freniere (1976)
Interview with the Vampire (excerpt) (1976)
The Master of Rampling Gate (1984)
The Vampire Lestat (excerpt, part 1) (1985)
The Vampire Lestat (excerpt, part 2) (1985)
Doctor (1990)
Ballad of the Sad Rat (1995)
śpiącą królewnę zaczełam, bo miałam ją na komórce od Ciebie delikatnie mówiąc nasycenie erotyczne w książce przerosło mnie
Krzyk w niebiosa bardzo mi się podobał, natomiast w kronikach wampirzych jestem po trzech częsciach. Wywiad i Lestat bardzo dobrze mi się czytały. Królowa potępionych ma ciężki wstęp i nużące zakończenie, ale środkowa część calkiem nieźle tez się czyta.
_________________
Wciąż niepewni siebie, siebie niewiadomi
Pytać wciąż będziemy, pytać po kryjomu
Pomógł: 20 razy Dołączył: 11 Sie 2006 Posty: 3224 Skąd: P-w
Wysłany: 2010-10-18, 19:24
niewaznekto napisał/a:
śpiącą królewnę zaczełam, bo miałam ją na komórce od Ciebie delikatnie mówiąc nasycenie erotyczne w książce przerosło mnie
dobre, dobre , ale w końcu się nudzi...
Przeczytałem Przebudzenie śpiącej... i Karę dla śpiącej królewny, trzeci tom zacząłem i odpuściłem sobie, ponieważ nic nowego tam nie było - w kółko to samo, tylko z różnej strony - szkoda czasu.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach