Fahrenheit 451

[Tanatos]

Co prawda nie wciągnęła mnie mechanika Neuroshimy Hex ale klimatycznie bardzo przypadła mi do gustu, tym lepiej przyjąłem wiadomość że Michał Oracz pracuje nad nową grą.



4 rożne frakcje
możliwość gry drużynowej
Czas rozgrywki: ok. 45 minut

Cytat:

W grze pokierujemy trzema bohaterami jednej z czterech frakcji, o których wspomniałem wcześniej. Każdy z nich rozpoczyna jako zwykła jednostka, jedna z wielu, ale w czasie gry awansuje i posiądzie dodatkowe zdolności. Oczywiście w zależności od wybranej frakcji będziemy musieli inaczej pokierować naszą drużyną, aby maksymalnie wykorzystać specyficzne tylko dla niej zdolności. Wspominając o Marines każdy z nas zapewne widział oczyma wyobraźni zakutych w pancerze osiłków, którzy dzierżąc w dłoniach ciężkie karabiny maszynowe rozglądają się nerwowo w poszukiwaniu swoich celów. Nie trzeba więc mówić, że ta frakcja jest nastawiona głównie na walkę i zadawanie ran w najbardziej tradycyjny sposób. Naukowcy z kolei to… naukowcy, czyli zrobią wszystko, żeby zdobyć fragment tkanki innej rasy, posiąść DNA spotkanych na swojej drodze przeciwników lub nagrać materiał filmowy, który można pokazać na kolejnej konferencji poświęconej tematyce „Obce gatunki zamieszkujące kosmiczne okolice naszej planety, czyli to już pewne, nie jesteśmy sami”. Jest to jedyna frakcja, która nie zadaje w starciu bezpośrednim ran, ale zdobywa wiedzę. Obcy to „szare eminencje” kosmosu, czyli wszyscy wiedzą, że są, są tacy którzy twierdzą, że Oni ich porwali, ale większość nigdy ich nie widziała. Swoje sztuczki stosują również w grze. Bywają niewidzialni, skaczą w czasie, kontrolują umysły innych jednostek i oczywiście nie pogardzą różnego rodzaju testami, przeprowadzanymi na nieświadomych tego przedstawicielach innych frakcji. Aliens zna każdy. Ich głównym celem jest przetrwanie gatunku i zrobią wszystko, żeby wybić pozostałe frakcje i osiągnąć swój cel. Będą poruszać się tylko sobie znanymi skrótami, zastawiać pułapki wypełnione lepką substancją, infekować, rozdzierać, a przy tym prowadzić cykl rozrodczy, którego wynik mamy duże szanse spotkać na naszej drodze.

Cytat:

Na koniec mechanika, bo dla mnie Michał Oracz to mistrz ukrywania dużych możliwości w prostych rozwiązaniach. Wspomniałem wcześniej o pomieszczeniach i to nie bez przyczyny. Jak pewnie zgadliście, będziemy się po nich poruszali, zarówno my, jak i nasi przeciwnicy. Czasem się spotkamy, lub miniemy, a czasem nie pozostanie nam nic innego jak do siebie postrzelać. W grze ważny jest ruch, ponieważ bez niego raz, że jesteśmy łatwym celem, a dwa – nie uruchomimy ważnych cech poszczególnych lokacji, niezbędnych do przetrwania i w konsekwencji do wygrania. A nasze jednostki poruszają się w bardzo ciekawy sposób, nawiązujący trochę do najstarszej gry planszowej, Mankali. W zależności od tego ile jednostek (naszych oraz innych graczy) jest w lokacji wyjściowej o tyle poruszamy się do przodu. Od tego gdzie się zatrzymamy będzie zależało jakie akcje wykonamy. Niby prosty mechanizm, ale uwierzcie mi, że jest to duże wyzwanie dla szarych komórek próbujących wyliczyć gdzie warto się zatrzymać i jak ten ruch pomoże/zaszkodzi przeciwnikowi. Do tego wszystkiego dostajemy karty frakcji, które będziemy wprowadzać do gry w poszczególnych lokacjach, a następnie aktywować i wykorzystywać w dalszej części gry.

Źródło Znad planszy