Fahrenheit 451

[jacek]

Wczorajszą dobę zakończyliśmy recenzją albumu „Ścieżki Pana" no to obecną rozpoczynamy również analizą tego tytułu - pisze Piotrek Grabowsky:

Cytat:

Tłem fabuły poszczególnych rozdziałów są wydarzenia znane z historii – podboje Wilhelma zdobywcy, bitwa pod Hastings, czasy wypraw krzyżowych, powstania zakonu templariuszy, jego późniejszego procesu i zniszczenia przez Filipa Pięknego, a zwieńczenie to wyprawa Krzysztofa Kolumba do nowego świata.

Cytat:

Wydarzenia są oczywiście są fabularyzowane. Na szczęście podczas lektury nie ma się wrażenia jakoby twórcy próbowali naginać wydarzenia z kronik. Wręcz przeciwnie. W sztywne i twarde ramy faktów historycznych wpleciono wątek pergaminu zawierającego mapę Winlandii – krainy na zachodzie odkrytej przez Wikingów (znanej dziś jako Ameryka Północna, a sama mapa również istnieje, ale wzbudza duże wątpliwości co do swojej autentyczności). Mapa, która pojawiła się w Anglii w czasach Wilhelma Zdobywcy staje się przedmiotem pożądania wszelkich możnych sił, w tym Kościoła Katolickiego. Hierarchowie są przekonani, że Wikingowie zapukali bowiem do bram Edenu, boskiego ogrodu wszelkiej pomyślności i radości. Miejsca tego oczywiście są godni jedynie chrześcijanie odpowiedniego stanu. W związku z tym ich misją staje się zdobycie mapy Winlandii i uniemożliwienie niegodnym i niewiernym przekroczenie progu Edenu. Rzeczony pergamin oczywiście nie wpada w kościelne ręce, tylko poprzez różne zrządzenia losu przechodzi poprzez lata przez ręce osób i organizacji, które oczywiście nie do końca zgadzają się z podejściem kleru. Konflikt i poszukiwanie mapy staje się osią wydarzeń we wszystkich rozdziałach.

Cytat:

Mamy tu ambicje polityczne, pragnienie władzy, rodzinne koneksje, zdradę, miłość i złamane serce. Mamy krwawe napady, pojedynki i krwawe rozprawy z wrogami. Co ciekawe, autorzy nie zamierzali ciągnąć tematów dojąc opowieść do bólu i rozmieniając się na drobne.

Cytat:

Finał nie przeistacza się w magiczno/kosmiczno/mistyczno/pompatyczną papkę, a raczej pokazuje jak wiara często mylona jest z ślepym fanatyzmem prowadzi do wielkich lub strasznych rzeczy.

Cytat:

W związku z tym, że komiks jest mocno osadzony w historycznej rzeczywistości, klaszczę, a nawet podskakuję z radości, gdy widzę w nim wszelkie didaskalia i podpowiedzi, rysy i notatki historyczne, a nawet mapy. Bardzo doceniam możliwość poszerzenia wiedzy dzięki nawet krótkim wpisom, które doskonale wprowadzają w klimat, rysując otoczkę historyczną i wyjaśniają wszelkie niezrozumiałe szczegóły lub sprzedają ciekawostki.

Cytat:

Autorzy odrobili lekcje, a nawet korepetycje. Stroje i uzbrojenie pasują do epok, są drobiazgowo narysowane, pełne detali i szczegółów. Na hełmach widać wgniecenia, stroje możnych są pełne ornamentów, a pospólstwa dziurawe i łatane. Oczy czytelników mogą się nacieszyć też innymi drobiazgami. Uzębienie postaci nie jest kompletne, sceny batalistyczne i pojedynków krwawe i realistyczne. Na orężu można wypatrzeć zdobienia. We wnętrzach też można znaleźć mnóstwo drobiazgów – na biurkach skrybów leżą pióra i kałamarze, na ścianach widać herby, a na murach proporce. Z kadrów niemal unosi się zapach epoki. Zamki są majestatyczne, lochy wręcz cuchną wilgocią, ulice są pełne ludzi, a stragany towaru. Można też tu znaleźć monumentalne obrazki przedstawiające wojska czy floty.

Cytat:

To rzadka przyjemność obcować z tytułem, który nie tylko potrafi dostarczyć pokaźną porcją rozrywki, ale trzyma się bardzo mocno w realiach historycznych. Można nie tylko cieszyć się z awanturniczego i stricte przygodowego sztafażu, ale też rozwinąć bądź odświeżyć swoją wiedzę. To doprawdy nieczęsto spotykana kombinacja.

„Ścieżki Pana"

[jacek]

„Linda" omawia album „Ostatni sekret Hitlera":

Cytat:

Na ponad 100 stronach albumu zawarto opartą na prawdziwych wydarzeniach, trzymającą w ciągłym napięciu historię.

Cytat:

Na jednej szali fanatyczny SS-mann oraz impulsywny, zachłanny komandos. Na drugiej zimnokrwisty, trzeźwo myślący kapitan U-bota, chcący po prostu móc pływać. Oraz wierzący w sprawę, równie spokojny jak swój niemiecki przeciwnik brytyjski dowódca.

Cytat:

Opowieść toczy się na trzech płaszczyznach: Oczywistym motywie polowania aliantów na niemieckiego U-bota. Pozostałe dwie bitwy toczą się na pokładach samych okrętów: Wyraźnie widać antagonizmy między najwyższymi szczeblami żołnierzami, mimo pełnienia służby po tej samej stronie.

Cytat:

Momentami nie zagrała mimika. Większość kadrów jest szczegółowa, wrażenie robią przede wszystkim okręty. Jedni z głównych bohaterów. Brakuje tu nieco kolorów… Ale w końcu to drugowojenna opowieść tocząca się przede wszystkim w morskiej otchłani.

❗

„Ostatni sekret Hitlera"
Pierwsza opinia

[jacek]

Krzysztof Olkusz omawia tom pierwszy komiksu „Kabuki":

Cytat:

Kyoto. Nieodległa, bliżej nieokreślona przyszłość. Choć tak naprawdę niewiele różni się ona od naszej rzeczywistości. No, może nie wyskakują nam z telewizora czy telefonów agenci rządowi i nie ucinają nam głów za nielegalne posiadanie broni. Jeszcze nie. Więc jednak przyszłość.

Cytat:

To jednak noir, więc pozornie proste zadanie ósemki agentek Nō okaże się nieco bardziej skomplikowane, a motyw zemsty (tak popularny w kulturze Dalekiego Wschodu) będzie jednocześnie próbą odpowiedzenia sobie na pytanie „kim jestem?”. I nie, bynajmniej nie trąci ono banałem.

Cytat:

Doskonałym rozwiązaniem jest czarno-biała estetyka pierwszego tomu Kabuki – pozwala ona zatopić się w wykreowanym świecie, nie przesłaniając fabularnej narracji. Bo w tej opowieści chodzi o odpowiednie proporcje, ale też i podkreślenie bezczasu – przeszłość, komiksowa teraźniejszość i świat duchów przenikają się i stają się nierozerwalne.

Cytat:

Dodatkowym smaczkiem jest problem etniczny, który – przybliżony przez polskiego etnografa, Bronisława Piłsudskiego (tak, z tych Piłsudskich) – tutaj nadaje opowieści dodatkowy wymiar.

„Kabuki" tom pierwszy
To nasze trzecie spotkanie z tą historią