Fahrenheit 451

[Kamila]

[hugin]

Ja lubię tę z wiedźmami. Niania Ogg .... jak nie lubić tej kobiety

[derbullaw]

Stawiam znak równości pomiędzy Strażą a Czarownicami. Raz się dzieje w mieście raz na wsi i dobrze jest . Powtórzę się jeszcze raz. Grunt, to był Vimes i Babcia

[Hadrianka]

Grunt, żeby był Vettinari

[derbullaw]

[Hadrianka]

[tygryska]

ja tez nie...

[derbullaw]

[tygryska]

derbik lubie cie

[Kamila]

[batou]

Skończyłem wczoraj Morta i tak jak myślałem pierwsza książka z cyklu o Śmierci podobała mi się jak do tej pory najbardziej. Humor na poziomie poprzednich tomów, ale historia terminatora u Śmierci chyba najciekawsza. No i sam Śmierć jest rewelacyjny
Tekst kładący na łopatki:

Cytat:

- Ale to niesprawiedliwe. NIE MA SPRAWIEDLIWOŚCI, JESTEM TYLKO JA

[Nieznany]

Mnie też się Mort podobał. Tylko Terry P. mógł wynyślić terminatora dla Śmierci. Przezabawna to opowieść.

[Hadrianka]

A mnie generalnie śmierć jakoś nie podnieca Niby to jest zabawne, ale np. nie rozumiem zachwytu niektórych nad Kosiarzem... Jakoś dla mnie najlepsze książki Terrego to "Ruchome Obrazki" (może dlatego, ze tak kocham Cholyłódzkie klasyki) i "Ciekawe Czasy". No i jeszcze cykl o straży (najbardziej dopracowane postacie moim zdaniem), kto nie zna kaprala Nobbsa, ten nie wie co to znaczy hardkor XD. No i oczywiście Lord Vettinari - jest Lord Vettinari, jest zabawa

[Bruja]

Po "Piekle pocztowym"... ale czy aby na pewno? xD
Właściwie podeszłam do tej książki trochę jak narwany jamnik do jeża, zupełnie nie wiedziałam z której strony mam ją ugryźć. Wreszcie jakoś w jednej trzeciej mi się udało i poszło w tempie wręcz zastraszającym, całkowicie odpadłam dla świata. Początkowe problemy wynikały z tego, że przytłaczała mnie świadomość wtórności tej książki i skupiałam się na wyłapywaniu powtarzających się motywów niż na samej fabule. Błąd. Wystraczy przejść nad tym w miarę obojętnie, a w łapkach trzymać będziemy zupełnie inną książkę- lekką, przyjemną, niesamowicie zabawną i oczywiście niosącą parę zgrabnie poupychanych problemów do rozmyślań. Tylko tyle albo aż tyle, naprawdę zależy od podejścia. Nie sądzę żeby ta powieść była jakoś specjalnie zapadająca w pamięć. Nawet postać patrycjusza była taka jakby wymięta, już nie ta... chociaż idea Wolności Wyboru i Nadziei- Najwspanialszego Daru mi się podobała. Jeśli miałabym się pokusić o porównanie to od samego początku nasuwała mi się "Prawda", pewnie ze względu na powrót do humoru i oderwanie od głównych cykli, ale też przez pewną schematyczność.
Słowem, było parę fajnych fajerwerków, które pojawiły się na chwilę, ładnie wyglądały, nawet zostawiły mroczki (dla wtajemniczonych- gwiazdki na miotle), ale szybko zniknęły. Chwilowa rozrywka, ale rozrywka na całkiem przyzwoitym i równym poziomie


I jeszcze o samym wydaniu: Matko! Rozdziały!
A folia z tyłu się z deczka zrolowała w miejscu, gdzie książkę trzymałam i zaczęła odchodzić, był czas przywyknąć, ale i tak szkoda.

[Kamila]

Przeczytałam dziś w Empiku i częściowo zgadzam się z Brują. Trochę to wszystko wtórne było...

W ogóle, ja czytając, nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że Pratchett 'sprzedaje' czytelnikowi trochę 'umoralniająca' historyjkę, jak można 'nawrócić ' przestępcę tak, że on sam nawet tego nie zauważy.Niby morału tam specjalnie nie było, ale jakoś tak uparcie mi się kojarzyło i się odczepić nie chciało.

Typowych pratchettowskich smaczków nieco było, czytało się w miarę szybko i przyjemnie,ale do najlepszych książek autora bym na pewno nie zaliczyła.