Pomógł: 7 razy Wiek: 58 Dołączył: 10 Sie 2006 Posty: 17304
Wysłany: 2008-03-06, 12:17 Gustaw Holoubek nie żyje
W wieku 85 lat zmarł w Warszawie Gustaw Holoubek. Jeden z najwybitniejszych i najbardziej zasłużonych aktorów scen polskich. Od lat był związany zarówno ze środowiskiem teatralnym, jak i filmowym. Uchodził za niekwestionowany autorytet zawodowy i moralny.
Polskim widzom znany przede wszystkim jako Gustaw-Konrad z "Dziadów" w reżyserii Kazimierza Dejmka. Wykładowca Akademii Teatralnej w Warszawie. Przez wiele lat pełnił funkcję dyrektora Teatru Dramatycznego.
Urodził się w Krakowie w 1923 roku. Był jedynym dzieckiem Czecha, który
osiedlił się w Polsce po I wojnie światowej żeniąc się z owdowiałą Polką z Krakowa. W 1939 roku Gustaw Holoubek na ochotnika zaciągnął się do wojska i uczestniczył w kampanii wrześniowej. Był jeńcem w obozach w Magdeburgu i Toruniu. Został zwolniony w 1940 r. W niewoli zapadł na gruźlicę, na którą chorował przez wiele lat. Do 1945 roku pracował w
krakowskiej gazowni.
Po wojnie ukończył w 1947 studia w Państwowym Studiu Dramatycznym w Krakowie (przekształconym później w PWST). W teatrze zadebiutował 1 marca 1947 rolą Charysa w "Odysie u Feaków" w Starym Teatrze. W latach 1949-1956 kierownik artystyczny, reżyser i aktor Teatru Śląskiego w Katowicach.
Wykładowca Akademii Teatralnej w Warszawie. Przez wiele lat pełnił funkcję dyrektora Teatru Dramatycznego w Warszawie, został odwołany w styczniu 1983 z powodu konfliktu z ówczesnymi władzami.
W filmie zadebiutował rolą Feliksa Dzierżyńskiego w Żołnierzu zwycięstwa w 1953. Zagrał w ok. 50 filmach, m.in. w takich filmach, jak Pętla, Pożegnania, Rękopis znaleziony w Saragossie, Sanatorium pod Klepsydrą Wojciecha Jerzego Hasa, Prawo i pięść, Klub profesora Tutki (jako prof. Tutka), Marysia i Napoleon, Lawa Tadeusza Konwickiego. Był
reżyserem jednej z nowel w filmie Spóźnieni przechodnie, a także reżyserem i scenarzystą filmowej wersji Mazepy.
W 1967 zagrał rolę Gustawa-Konrada w przedstawieniu Dziady, reżyserowanym przez Kazimierza Dejmka w Teatrze Narodowym. Zdjęcie tego przedstawienia z afisza w 1968 było przyczyną demonstracji studenckich i zapoczątkowało tzw. wydarzenia marcowe.
W 1976 i 1980 uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL. W 1982 po wprowadzeniu stanu wojennego zrzekł się mandatu. W latach 1989-1991 był senatorem I kadencji wybranym z ramienia Komitetu Obywatelskiego, w trakcie kadencji przeszedł do Unii Demokratycznej. Od 1992 do 1993 zasiadał w Radzie ds. Kultury przy Prezydencie RP Lechu Wałęsie.
Od 1994 był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Współpracował z miesięcznikiem psychologicznym "Charaktery". Odznaczony m.in. dwukrotnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Wybrana filmografia
2001 – Listy miłosne
2000 – Świąteczna przygoda
2000 – Ogniem i mieczem (serial)
1999 – Operacja Samum
1999 – Ogniem i mieczem (film)
1997 – Księga wielkich życzeń
1995 – Awantura o Basię
1994 – Oczy niebieskie
1989 – Lawa
1988 – Niezwykła podróż Baltazara Kobera
1988 – Królewskie sny
1986 – Weryfikacja
1985 – Jezioro Bodeńskie
1984 – Zabicie ciotki
1982 – Nieciekawa historia
1981 – Limuzyna Daimler-Benz
1981 – Dziecinne pytania
1979 – Blaszany bębenek
1978 – Szpital Przemienienia
1977 – Pokój z widokiem na morze
1975 – Mazepa
1973 – Sanatorium pod klepsydrą
1970 – Pejzaż z bohaterem
1970 – Dzięcioł
1969 – Sól ziemi czarnej
1967 – Fatalista
1966 – Odwiedziny o zmierzchu
1966 – Marysia i Napoleon
1966 – Klub profesora Tutki
1965 – Człowiek z kwiatem w ustach
1965 – Salto
1964 – Awatar, czyli zamiana dusz
1964 – Rękopis znaleziony w Saragossie
1964 – Prawo i pięść
1962 – Trio
1962 – Spóźnieni przechodnie
1962 – Gangsterzy i filantropi
1961 – Historia żółtej ciżemki
1958 – Pożegnania
1957 – Pętla
1956 – Tajemnica dzikiego szybu
1955 – Błękitny krzyż
1953 – Żołnierz zwycięstwa
Pomógł: 3 razy Wiek: 49 Dołączył: 22 Sie 2007 Posty: 912 Skąd: Nieznany Świat
Wysłany: 2008-03-06, 17:37
To wielka strata dla polskiego teatru i filmu. [']
Requiem aeternam...
_________________ "- Jesteś szczęśliwy z wygranej? - zapytałem. [...]
- To nie to zwycięstwo, co dawniej, panie. Dawniej, to się zwyciężało. Sto lat temu zwycięzcy pozwalano ściąć głowę pokonanego. Wtedy sztuka cieszyła się prawdziwym szacunkiem."
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach