Strona Główna Fahrenheit 451
rozmowy o książkach, muzyce, filmie i... wszystkim innym

FAQFAQ  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  AlbumAlbum  Chat

Poprzedni temat «» Następny temat
Silverberg Robert - Roma Eterna
Autor Wiadomość
Sharin 
Wierszokleta
Kosmogonik


Wiek: 40
Dołączył: 16 Lis 2008
Posty: 450
Skąd: Wrocław
Wysłany: 2009-07-12, 21:00   Silverberg Robert - Roma Eterna

Robert Silverberg Roma Eterna

Inwestowanie w twórczość Roberta Silverberga to pewne ulokowanie funduszy. Autor, debiutujący w 1954 roku opowiadaniem Gorgon Planet, od lat uważany jest za jedną z czołowych postaci współczesnej fantastyki. Dokonaniami na polu literatury pozyskał sympatię zarówno czytelników, jak i krytyków. Jakiś czas temu spotkałem się między innymi z tezą, że Silverberg jest pisarzem cenionym, gdyż nie boi się mówić o zjawiskach trudnych, niezręcznych dla ogółu społeczeństwa. Na potwierdzenie niniejszego stwierdzenia autor artykułu przytoczył powieść Umierając żyjemy, dopatrując się w niej omijanych do tej pory odniesień do wstydliwych relacji międzyludzkich. Z góry uprzedzam, że nie zagłębiałem się w fabułę wspomnianej książki i dlatego trudno mi jest zająć w tej kwestii jakieś konkretne stanowisko. Dla mnie, Silverberg to przede wszystkim cykl Majipoor.

Przyznam szczerze, że z wielką niecierpliwością oczekiwałem na polskie tłumaczenie ostatniej książki Roberta Silverberga. Dzieła, w którym autor zapowiadał wykreowanie całkowicie przekształconej historii cywilizacji europejskiej. Z racji wykształcenia i historycznych zamiłowań nie mogłem przejść obojętnie wobec takich deklaracji. Zwłaszcza, że w moim odczuciu autor porywał się na rzecz niebywale trudną. Zamierzał nie dopuścić do upadku państwa, które pomimo zapewnień Wergiliusza nie miało prawa wiecznie istnieć. Czy mu się udało?



Roma Eterna, zbiór jedenastu tekstów powiązanych ideą wiecznego Rzymu, wciąga już po kilku pierwszych akapitach. Silverberg, którego zainteresowanie historiozofią przejawia się chociażby w Stacji Hawksbilla czy Długiej drodze do domu, udowadnia, że tworzenie alternatywnych historii państw, kultur, cywilizacji to proces doskonale mu znany. Porównując wspomniane powieści z Romą Eterną można jednakże dojść do wniosku, że tym razem autor wykreował dość nietypowego bohatera. Jest nim bowiem Rzym, zaprezentowany pod różnymi kątami, zarówno jako miasto jak i państwo. W starożytności uważany był za stolicę cywilizacji, centrum kultury, oazę dobrobytu, pomyślności i to nie tylko za czasów cesarstwa. Czyż nie było to miejsce, do którego prowadziły i w którym krzyżowały się wszystkie drogi na Ziemi? Dwadzieścia wieków temu ludzie bez wahania odpowiedzieliby twierdząco. Roma była wówczas pępkiem świata. Jeżeli ktoś uważa, że Wergiliusz stworzył ideę wielkiego Rzymu to jest w błędzie. Autor Eneidy spisał i ujednolicił tendencje, które były coraz bardziej powszechne. Warto jednak zatrzymać się w tym momencie i przypomnieć, że wielka Roma nie promieniowała samymi cnotami. Była także miastem, które obfitowało w pychę, chciwość, przekupstwo i inne, wszelkiego rodzaju przywary. Była ośrodkiem zepsucia moralnego, choć akurat ten fakt był uważany poniekąd za zaletę. Czytając książkę odniosłem wrażenie, że Silverberg zdawał sobie sprawę z takiego stanu rzeczy. Podejrzewam, że właśnie dlatego Rzym z jego opowiadań ma tak wiele twarzy. Autor niejako scalił wady z zaletami i wykreował bohatera, którego możemy określić mianem wiecznego Rzymu. Choć w każdym z opowiadań stolica Imperium Rzymskiego mieni się innymi barwami to jednak źródło pozostaje to samo. Dla jednych jest wymarzonym ogrodem rozkoszy cielesnych, dla innych stale rozrastającym się muzeum kultury. Siedzibą zła i dobra, rozumu i emocji.

Można powiedzieć, że Roma Eterna to de facto zbiór historii ludzi oceniających Rzym, spoglądających na niego z perspektywy mijających wieków. To właśnie poprzez ich opowieści autor stara się ukazać głównego bohatera we wszystkich jego wymiarach. Dzięki tym zabiegom poznajemy wieczne państwo niemalże od podszewki. Zarówno jego dobre, jak i złe strony. Towarzysząc postaciom, które w mniejszym lub większym stopniu związane są z cesarstwem rzymskim, zwiedzamy podziemia Rzymu, spotykamy charyzmatycznych przywódców, odkrywamy nieznane lądy oraz smakujemy tyrani przeplatanej idiotycznym marnotrawstwem. Silverberg nie dość, że serwuje nam niezwykle różnorodną mieszankę odczuć w stosunku do Rzymu to dodatkowo zręcznie przeplata wątki refleksyjne z wartką akcją historycznych zawirowań, pikantnymi obrazami z życia najwyższych dostojników Imperium Rzymskiego, a także przykładami klasycznego wariactwa ludzi wpływowych. Za jego namową jesteśmy świadkami wydarzeń, zarówno wzmacniających jak i osłabiających Pax Romana. W książce nie zabrakło miejsca dla szeregu intryg natury politycznej, rywalizacji handlowej, wielkich odkryć, tajemniczych obrzędów religijnych czy nawiązań do Wiosny Ludów. A to wszystko w ramach imperium, któremu Wergiliusz przepowiedział brak granic w czasie i przestrzeni.Z oczywistych względów autor skupia się przede wszystkim na prezentowaniu wybranych cesarzy, którzy z mniejszym lub większym hukiem zapisali się na łamach kreowanej w książce historii. To oni nadawali ton, który rozbrzmiewał na całe cesarstwo. Przedzierając się przez kolejne opowiadania, jako historyk niejednokrotnie wspominałem prozę Aleksandra Krawczuka, który jak nikt inny potrafił przybliżyć obraz Imperium Rzymskiego szaremu przedstawicielowi społeczeństwa. Czytając najnowszą książkę Silverberga ponownie zapałałem chęcią pogłębiania wiedzy historycznej.

Robert Silverberg długą karierą udowodnił, że na pisaniu zna się bardzo dobrze. Pomijam fakt, że w 1954 roku ukończył studia nad literaturą angielską. Wystarczy przyjrzeć się nagrodom, które zgarnął w ciągu ostatnich lat. Obeznanie w science fiction, w charakterystycznym dla tego typu fantastyki stylu przełożyło się na wielokrotne pełnienie przez Silverberga funkcji redaktora naczelnego antologii poświęconych wspomnianym zagadnieniom (np. The Aliens, Destination 3001, Legends, Legends II). Jednakże pomimo zdobytego doświadczenia pisarz nie uniknął błędów. Oczywiście nie mówię w tym miejscu o języku opowiadań czy kreacji bohatera. W książce razi mnie nieumiarkowanie w upraszczaniu procesów dziejowych. Czekając na polskie tłumaczenie Romy Eterny sądziłem, że autor w większym stopniu zwróci uwagę na korelacje przyczynowo-skutkowe występujące w historii. Wiedząc, iż do napisania niniejszej książki przygotowywał się bardzo długo miałem nadzieję, że pokusi się o większy realizm jeżeli chodzi o procesy historyczne. Wyjaśni nie tylko aspekty politycznych, ale i ekonomicznych przemian. Niestety, rozczarowałem się. Silverberg idzie na łatwiznę i wszystkie większe problemy Rzymu rozwiązują się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Widać to wyraźnie chociażby w kwestii arabskiej czy barbarzyńskiej. Jednak wydaje mi się, że czytelnika, który szuka jedynie kawałku dobrej literatury fantastycznej, podobne niedociągnięcia nie będą aż tak razić.

Opowiedziana z wprawą godną starożytnego bajarza historia Rzymu, który nie skończył się w roku 476, lecz trwa do początków XX wieku, to dobrze skomponowane, fantastyczne teksty zarówno dla młodszego jak i starszego pokolenia. Ta książka, to intelektualna zabawa kołem historii, dzięki której pasjonaci Imperium Rzymskiego będą mieli okazję sprawdzić jak daleko można się posunąć w gdybaniu na temat losów największej cywilizacji starożytnej, a historyczni laicy być może po raz pierwszy dokładniej przyjrzą się kolebce kultury europejskiej. Naprawdę warto sięgnąć po tę książkę.
_________________
Próżnia doskonała - new 01. 2014
 
 
 
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Link do Shoutbox

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group