Fahrenheit 451

[Dora]

Markus Zusak w powieści pt "Złodziejka książek" przenosi nas do Niemiec, w czasy drugiej wojny światowej. Skupia się na losach Liesel Meminger, dziewczynki, którą matka oddała do rodziny zastępczej. Śledzimy jej losy od momentu, gdy w podróży do tejże rodziny dzieje się tragedia, która będzie prześladowała Liesel przez lata. Obserwujemy, jak dziewczynka aklimatyzuje się w nowym otoczeniu, z wielkim zapałem uczy się czytać, by móc poznać ukradzione wcześniej i później książki. Z czasem jednak wojna, a także "kwestia żydowska" zaczyna dotykać rodzinę Hubermannów coraz mocniej. Naloty, godziny spędzone w schronach, brak pracy, głód, a także wspólna wielka tajemnica, znacznie utrudniają im życie.
To wszystko jest bardzo ciekawe, a jeszcze ciekawsze staje się, gdy zwrócimy uwagę na narratora powieści, którym jest Śmierć. Bardzo oczywiście zapracowana podczas drugiej wojny światowej, kilka razy spotyka na swojej drodze Liesel, zabierając kogoś z jej otoczenia.

"Złodziejka książek" jest jedną z tych powieści, którą kiedyś złapałam na chybił trafił w księgarni, przeczytałam opis z tyłu okładki, przekartkowałam i uznałam - muszę to przeczytać! Oczywiście podejrzewałam, że mogę się rozczarować, ale na szczęście nic takiego nie miało miejsca. Ten opis, który zwrócił moją uwagę brzmi:
Kiedy narratorem czyni się Śmierć, a tematem Holokaust, można spodziewać się kłopotów. Markus Zusak radzi sobie jednak znakomicie. To nie wspomnienia, "Złodziejka książek" nie rości sobie pretensji do oddania historycznej prawdy, tylko raczej - historycznej sprawiedliwości.
Pierwsza uwaga po przeczytaniu - tematem tej książki nie jest holokaust sam w sobie. Oczywiście, że jest to tam poruszane całkiem często, ale nie o to tutaj chodzi. Odniosłam wrażenie, że autor chciał przekazać w tej powieści, że nie wszyscy Niemcy byli źli, że zdarzali się i tacy, którzy w głębi duszy sprzeciwiali się Fuhrerowi i narażali siebie samych, by pomóc tym zagrożonym. Chciał im oddać właśnie - "historyczną sprawiedliwość"
Zusak zwraca też uwagę, że w trudnych czasach Hitlera może się rozwinąć przyjaźń... niedoceniana, dopóki nie jest za późno.
Forma pisania powieści jest bardzo ciekawa. Nie jestem w stanie opisać o co chodzi, ale wystarczy przekartkować książkę, by zauważyć, że w pewnych momentach na środek strony wyrzucone są pewne uwagi, które autor w ten sposób eksponuje, zamiast pisać cięgiem w tekście. Język nie jest specjalnie wyszukany, ale nie zwracałam na to wielkiej uwagi podczas czytania, ta historia nie wymaga językowych kwiatków.

Podsumowując - warto! 5/6