Fahrenheit 451

[jacek]

Dawno nie odwiedzałem Marcina no to dzisiaj to czynię I co znajduję? Ano artykuł o albumie "Twarz, brzuch głowa" :

Cytat:

"Twarz, brzuch, głowa” to poważny komiks o poważnych sprawach. Skierowany jednak do szerokiego grona odbiorców. Feministyczne teorie, socjologiczne obserwacje i cytaty klasyków takich jak Susan Sontag czy Michel Foucault, Wanda Hagendorn przeplata historiami z własnego życia. Na swoim przykładzie pokazuje konsekwencje ukobiecania dzieląc się czytelnikami swoimi doświadczeniami, zarówno tymi kłopotliwymi jak i zabawnymi. W rezultacie komiks czyta się lekko, ale z zaangażowaniem. Przynajmniej jego większą część. Pod koniec, a dokładnie od rozdziału trzeciego, "Twarz, brzuch, głowa” zaczyna niebezpiecznie dryfować w stronę manifestu, by w epilogu dokładnie nim się stać. Za oprawę graficzną albumu odpowiedzialna jest Ola Szmida, rysowniczka, ilustratorka i reżyserka filmów animowanych. "Twarz, brzuch, głowa” jest jej pełnometrażowym debiutem i to takim, o którym będziemy mówić bardzo długo. Scenariusz Wandy Hagendorn jest niezły, choć ma lepsze i grosze momenty, natomiast rysunki Oli Szmidy są znakomite od pierwszego do ostatniego kadru. Ekspresyjne, sugestywne, precyzyjnie skomponowane i efektywnie wykorzystujące ograniczoną paletę barw, w jakiej utrzymany jest komiks.

"Twarz, brzuch, głowa"
To nasze trzecie spotkanie z tym tytułem.

[jacek]

Marcin Kamiński recenzuje "KDP: Komiks dla Pixela 64+":

Cytat:

Jest w tych opowiastkach wszystko to, czego potrzeba, by komiks chwycił mnie za serce. Przemyślenia na temat gier, autobiograficzne wtręty i wspomnienia, mnóstwo humoru, ale i gorzkich konstatacji, a przede wszystkim empatycznego ciepła bijącego z każdej planszy. Śledziu dzieli się w komiksie z nami nie tylko swoją pasją, ale również swoim życiem. Tym co go nakręca i tym co dołuje. Wydarzeniami, które sprawiły, że dostał skrzydeł, jak i zmaganiami z wyzwaniami codzienności. A wreszcie, co mnie akurat najbardziej przypadło do gustu, spostrzeżeniami na temat nieuchronnego upływu czasu i zmianach jakie powoduje to w naszym życiu i patrzeniu na świat.

"KDP: Komiks dla Pixela 64+"
Opinia od Michała Lipki

[jacek]

Po raz drugi w dniu dzisiejszym o początku przygód Toma Stronga - teraz w spostrzeżeniach Marcina Kamińskiego:

Cytat:

Bez problemu odnajdziecie tu nawiązania do dzieł Edgara Rice’a Burroughsa i H.G. Wellsa, przygód Doca Savage’a i Małego Nemo, filmów z gatunku nazi exploitation (z „Elzą. Wilczycą SS” na czele), klasycznych komiksów, również takich wydawnictw jak EC czy Archie oraz szeregu mniej lub bardziej rozpoznawalnych bohaterów groszowych powieści. Alan Moore jest świetnym opowiadaczem historii, ale jak mało kto potrafi bawić się z czytelnikami cytatami i nawiązaniami. Kadry "Toma Stronga” pękają od jednych i drugich. Zarówno w fabule, jak i w dialogach, nazwach bohaterów, projektach okładek czy smakowitych detalach poukrywanych na dalszych planach. Czytając "Toma Stronga” ma się poczucie obcowania z komiksem, który narodził się z miłości do literatury rozrywkowej, a jego celem było dostarczenie czytelników jak najwięcej frajdy.

"Tom Strong" #1

[jacek]

Marcin Kamiński tak pisze o "Batmanie. Klątwie Białego Rycerza":

Cytat:

Obiecująca na starcie fabuła szybko staje się zwyczajnie głupawa. Fakt, w komiksowych kadrach dzieje się sporo i między innymi z tego powodu "Klątwę Białego Rycerza" czyta się bez bólu, ale po kilkunastu stronach okazuje się, że fundamenty, na których zbudowano tę historię są wyjątkowo wątłe.

Cytat:

Joker powrócił, ale Jack Napier nie odszedł tak do końca, zatem od czasu do czasu powraca. A Murphy rysuje jak podczas tych powrotów zmieniają mu się nie tylko rysy twarzy, ale również kolor skóry a nawet włosów.

Cytat:

No i jest jeszcze ta tajemnica sprzed wieków. Mroczny sekret, którego ujawnienie miałoby zniszczyć Batmana i finansowe imperium Wayne’a. No cóż. Jak już poznacie tę tajemnie, to zapewniam Was, że będziecie nią również przejęci jak zeszłorocznym śniegiem. Ja, przynajmniej, poczułem się przez zrobiony w trąbę przez autora.

"Batman. Klątwa Białego Rycerza"
I od razu teksty:
- Sebastiana Smyka
- Bartłomieja Romanka
Jak również materiał Juliana Jelińskiego.
Pierwsza opinia

[jacek]

"Nominacje do Nagród Eisnera 2021":

Cytat:

Wydawnictwa Image Comics i Fantagraphics zdobyły najwięcej nominacji do tegorocznej edycji Nagród Eisnera, najważniejszych komiksowych wyróżnień na świecie. W tym roku, mimo pandemii, o główne nagrody walczy ponad sto tytułów w 32 kategoriach. Spośród twórców najwięcej, bo aż pięć nominacji zdobył Gene Luen Yang. Po trzy nominacje otrzymali Ed Brubaker, Matt Fraction, Jeff Lemire, Adrian Tomine, James Tynion IV i Chip Zdarsky. Teraz na nominowane komiksy i ich twórców głosować będą przedstawiciele branży komiksowej na stronie www.eisnervote.com. Głosowanie potrwa do 30 czerwca. Laureatów poznamy w lipcu, podczas wirtualnego konwentu Comic-Con@Home Poniżej lista nominowanych komiksów i artystów w najważniejszych kategoriach. Pełną listę nominowanych znajdziecie TUTAJ.

"Nominacje do Nagród Eisnera 2021"

[jacek]

Marcin Kamiński jako pierwszy recenzuje "Zaćmienie o zmierzchu", które stanowią tom czwarty cyklu "Kajko i Kokosz. Nowe przygody":

Cytat:

Dwa lata po premierze "Królewskiej konnej” scenarzysta Maciej Kur, rysownik Sławomir Kiełbus i kolorysta Piotr Bednarczyk ponownie udowadniają, że doskonale odnaleźli się w rolach kontynuatorów jednej z najpopularniejszych polskich serii komiksowych. "Zaćmienie o zmierzchu” to nie tylko kolejny udany tom nowych przygód Kajka i Kokosza, ale i najlepszy komiks z cyklu spośród stworzonych przez wspomniane wcześniej trio.

Cytat:

Autor wprowadza do komiksowego świata nowe postaci, ale nie zapomina o "starych” bohaterach, z których każdy ma w "Zaćmieniu o zmierzchu” do odegrania istotną, choć niekiedy epizodyczną, rolę. Jednocześnie tu i ówdzie nawiązuje do klasycznych części cyklu tworzonych przez Christę, a to pokazując w jednym kadrze Mszczuja, a to wzmiankując wydarzenia z przeszłości bohaterów, czy - co najlepsze - powracając do postaci rymującego Woja Wita, którego zabrakło w "Królewskiej konnej”.

Cytat:

O tym, że album nie rozczarowuje również od strony graficznej, nawet nie trzeba wspominać. Jeszcze za życia Janusz Christa wskazywał Sławomira Kiełbusa na swojego następcę i z każdym kolejnym komiksem z serii "Kajko i Kokosz. Nowe przygody" artysta ten udowadnia, że mistrz się nie mylił. Kiełbus, podobnie jak Kur, nie kopiuje Christy, ale jego rysunki utrzymane są w duchu twórczości mistrza. Inne, autorskie, ale jednocześnie zgodne z wizją stworzoną przed laty przez Christę.

"Kajko i Kokosz. Nowe przygody" #4: "Zaćmienie o zmierzchu"
Szczegółowe informacje, opis i przykładowe plansze

[jacek]

"Wiedźmin bohaterem mangi" - zawiadamia Marcin Kamiński:

Cytat:

"The Witcher: Ronin" będzie powieścią graficzną, w której Geralt trafi do średniowiecznej Japonii, gdzie podąży tropem Yuki-onny - tajemniczego demona o wyglądzie pięknej kobiety pojawiającego się najczęściej podczas śnieżnych dni. Album nie będzie w żaden sposób powiązany z twórczością Andrzeja Sapkowskiego czy wiedźmińskim uniwersum stworzonym na potrzeby gier wideo studia CD Projekt RED. Będzie to samodzielna i niezależna opowieść adresowana do fanów wiedźmina z całego świata.

"Wiedźmin bohaterem mangi"

[jacek]

Marcin Kamiński recenzuje dwa tomy "Mieszka". Noszą one tytuły: #1 "Dziedzictwo" i #2: "Braterstwo":

Cytat:

Scenarzysta i rysownik Przemysław Świszcz fabułę "Mieszka" zbudował na sprawdzonym, znanym choćby z dzieł Szekspira, Biblii czy "Gry o tron" wzorcu. Opowiedział o walce o władzę, intrygach, spiskach, zemście i zbrodniach dopuszczanych się w imię "wyższych" celów. Jego komiks to trzymająca w napięciu podróż w przeszłość, w której ambicje i namiętności bohaterów niczym nie różnią się od współczesnych. Władza, jak narkotyk, niszczy i deprawuje nawet najlepszych, a utalentowany autor, jakim bez wątpienia jest Świszcz, wie jak o tym opowiedzieć, żeby zainteresować czytelników. A, że zainteresowani będziecie, to pewnik, bo od komiksu zwyczajnie trudno się oderwać.

Cytat:

"Mieszko" jest udany nie tylko od strony scenariuszowej, ale również graficznej. Szkoda, że twórcy nie zdecydowali się na większy format, bo plansze Przemysława Świszcza zwyczajnie zasługują na więcej przestrzeni. Tym bardziej, że są nie narysowane, a namalowane. Autor efektywnie wykorzystuje możliwości jakie niesie komiksowe medium. Swobodnie podchodzi do wielkości kadrów czyniąc z ich wielkości i kształtu skuteczne narzędzie narracyjne. Podobnie traktuje kolor dostosowując paletę barw, do wydarzeń przedstawianych w kadrach.

"Mieszko" #1: "Dziedzictwo" i "Mieszko #2: "Braterstwo"

Przykładowe wcześniejsze artykuły o "Dziedzictwie":
- "Pijanej Morany"
- Łukasza Szczygło

Przykładowe wcześniejsze artykuły o "Braterstwie":
- "Pijanej Morany"
- "misioklesa"

Napisany przez profesora Józefa Dobosza artykuł o Mieszku I

[jacek]

Marcin Kamiński tak pisze na temat albumu "Batman. Świat":

Cytat:

"Batman. Świat" to zbiór czternastu krótkich historii stworzonych przez twórców z czternastu różnych krajów. Tylko jedna rozgrywa się w Gotham. Pozostałe opowiadają o przygodach Mrocznego Rycerza w innych krajach: Francji, Hiszpanii, Włoszech, Niemczech, Czechach, Rosji, Turcji, Meksyku, Brazylii, Korei Południowej, Chinach, Japonii oraz, oczywiście, w Polsce.

Cytat:

Efekt ich prac jest różny. Jak to w antologiach bywa, jedne historie są lepsze, inne gorsze. Wszystkie jednak trzymają poziom. Nie ma tu rzeczy złych.

Cytat:

Zabierając się za "Batmana. Świat” liczyłem na więcej opowiadań w stylu "Mojego Bat-Mana”. Historii, które możliwość pokazania Mrocznego Rycerza poza Gotham wykorzystają w bardziej kreatywny sposób niż tylko ograniczając się do zmiany scenografii. Takie nowele w tym zbiorze są, ale da się je policzyć na palcach jednej ręki. Pozostałe to mniej lub bardziej udane sensacyjne historyjki jakich w biografii Mrocznego Rycerza są już tysiące. Niemniej zachęcam do sięgnięcia po "Batmana. Świat". Choć album nie spełnił do końca moich oczekiwań, to czytając go bawiłem się nieźle. I na pewno do niego wrócę.

"Batman. Świat"
Opinia od Michała Lipki

[jacek]

Marcin Kamiński będąc pierwszym recenzuje powieść graficzną "Dwaj bracia":

Cytat:

Praktycznie nieznany w Polsce Milton Hatoum to jeden z najlepszych i najpopularniejszych pisarzy w Brazylii. Urodzony w libańskiej rodzinie jako autor zadebiutował w 1990 roku powieścią "Relato de um Certo Oriente" Dziś Milton Hatoum jest nie tylko szanowanym pisarzem, trzykrotnym laureatem prestiżowej nagrody Premio Jabuti i kawalerem francuskiego Orderu Sztuki i Literatury, ale także profesorem literatury i tłumaczem. "Dwaj bracia", wydani po raz pierwszy w 2000 roku, to jego najgłośniejsza powieść, która w Brazylii doczekała się już adaptacji w formie sztuki teatralnej i popularnego miniserialu w reżyserii Luiza Fernando Carvalho. Oraz, oczywiście, komiksu autorstwa Fabio Moona i Gabriela Ma.

Cytat:

"Dwaj bracia" to opowieść o nienawiści, ale też rodzinnych tajemnicach, miłości i zdradzie, toksycznych relacjach i rozpadzie więzów krwi. W oryginale historia bliźniaków opowiedziana była w retrospekcjach, a czytelnik dopiero na ostatnich stronach dowiadywał się kim jej narrator. Fabio Moon i Gabriel Ba uprościli nieco i uporządkowali narrację, by dopasować jej strukturę do komiksowego medium. Efekt jest zachwycający. "Dwóch braci" - choć to kameralny dramat rodzinny - czyta się z zapartym tchem, jak dobry kryminał. Od strony wizualnej, "Dwaj bracia” to jeden z najlepiej wyglądających komiksów tego roku. Swoimi czarno-białymi ilustracjami Fabio Moon i Gabriel Ba udowadniają, że kreską i tuszem są w stanie nie tylko opowiedzieć każdą historię, ale przede wszystkim przekazać w niej wielkie emocje. Świat stworzony przez Miltona Hatouma w interpretacji Moona i Ba fascynuje i uwodzi czytelników pulsującą z kadrów energią do tego stopnia, że po zakończeniu lektury komiksu od razu chce się do niego wrócić.

"Dwaj bracia"
Szczegółowe informacje, obszerny opis i sporo przykładowych stron

[jacek]

Marcin Kamiński jest pierwszym, który wziął na tapet album "Życie i czasy Charliego Chan Hock Chye":

Cytat:

Komiks Sonny’ego Liew imponuje wykonaniem, ale od strony fabularnej bliżej mu do podręcznika historii niż tradycyjnej powieści.

Cytat:

Poprzez postać tytułowego bohatera Sonny Liew opowiada o swojej ojczyźnie od czasów kiedy po drugiej Wojnie Światowej stała się oddzielną kolonią brytyjską, poprzez odzyskanie niepodległości, dynamiczny rozwój gospodarczy pod wodzą Partii Akcji Ludowej i premiera Lee Kuana Yew aż do współczesności. Jest to dość ryzykowny pomysł na scenariusz, jednak sposób w jaki tę historię opowiedział Sonny Liew jest imponujący. Nużący miejscami wykład na temat singapurskiej historii przedstawił bowiem w formie różnorodnych komiksów.

Cytat:

Charlie Chan Hock Chye jest przewodnikiem po tej opowieści i postacią, która ją fabularnie spaja.

Cytat:

Sonny Liew udowadnia tym albumem, że jest mistrzem w swoim fachu. Na kartach komiksu wyczarowuje realistyczne portrety, karykatury, mangę czy cartoonową kreskę rodem z Kaczora Donalda. Jego wszechstronność jako rysownika budzi niekłamany podziw. I też strona wizualna jest najmocniejszym atutem jego dzieła.

"Życie i czasy Charliego Chan Hock Chye"

[jacek]

Marcin Kamiński jako szósty pisze o zatytułowanym "Bez Wyjścia" pierwszym tomie "Black Beetle":

Cytat:

Miniseria jest wyrazem miłości autora do szeroko pojętej retro-pulpy, której jest miłośnikiem i której inspiracje od zawsze widać w jego pracach.

Cytat:

To podróż do retro świata eleganckich garniturów, kapeluszy fedora, nazistowskich agentów i potężnych artefaktów, które wzbudziłyby zainteresowanie samego Indiany Jonesa. W tę intrygującą i otwarcie grającą na sentymentach scenografię, Francavilla wplótł solidną, choć niespecjalnie oryginalną intrygę, która skutecznie przykuwa uwagę czytelników.

"Black Beetle" #1: "Bez wyjścia"
A tutaj jeszcze tekst Rafała "yaieza" Piernikowskiego.
Oraz wypowiedź Tomasza Drozdowskiego.

[jacek]

Również Marcin Kamiński wziął na tapet album "Batman Imposter" i oto Jego wrażenia:

Cytat:

Obiektywnie rzecz biorąc „Batman. Imposter” nie daje czytelnikowi nic nowego. Realistyczne historie o Batmanie powstają od lat. Trzeba jednak przyznać Tomlinowi, że to co robi, robi dobrze. Komiks czyta się z zaangażowaniem, a losy jego bohaterów autentycznie nas obchodzą. Co prawda rozwiązanie zagadki tytułowego oszusta jest oczywiste, ale kiedy dotrzemy do końca lektury zdajemy sobie sprawę, że była ona jedynie pretekstem to opowiedzenia znacznie poważniejszej historii niż kolejne „łubudubu ze złolami na ulicach Gotham”.

Cytat:

Drugim atutem komiksu są rysunki Andrei Sorrentino, artysty, który dzięki trwającej od sześciu lat współpracy z Jeffem Lemirem trafił do komiksowej pierwszej ligi. Fani jego twórczości będą „Imposterem” autentycznie zachwyceni, bowiem rysownik połączył w nim swoją charakterystyczną, ciężką od tuszu stylistykę z mrocznymi kolorami Jordie Bellaire i filmowym kadrowaniem. Efekt jest znakomity.

"Batman Imposter"