Fahrenheit 451

[Tanatos]

Fabuła

Jest rok 2380. Wspólnota Międzyukładowa składa się z ponad sześciuset światów połączonych siecią tuneli czasoprzestrzennych. Na jednej z najdalej położonych planet astronom Dudley Bose jest świadkiem niewiarygodnego zjawiska. Odległa o tysiąc lat świetlnych gwiazda nagle znika. Ponieważ odległość jest zbyt wielka, by można tam było dotrzeć przez tunel czasoprzestrzenny, zostaje podjęta decyzja o budowie nadświetlnego gwiazdolotu, „Drugiej Szansy”. Jego dowódcą zostaje Wilson Kime, były pilot NASA, pięciokrotnie poddawany kuracji odmładzającej. Wyprawa ma ustalić, co właściwie się stało, i ocenić ewentualne zagrożenie dla Wspólnoty. Wysłaniu ekspedycji sprzeciwiają się Strażnicy Jaźni pod przywództwem Bradleya Johanssona. Po wyruszeniu w drogę Wilson Kime zaczyna zadawać sobie pytanie, czy udało im się zinfiltrować załogę. Wkrótce jednak będzie miał inne zmartwienia: w otchłani kosmosu kryje się coś naprawdę niewiarygodnego, śmiertelna groźba dla Wspólnoty i dla całej ludzkości...

Wizja przyszłości i techniki

W XXIV wieku ludzkość skolonizowała gwiazdy dzięki odkryciu tuneli czasoprzestrzennych, tworząc olbrzymią Wspólnotę. Wizja przyszłości przedstawiona przez Hamiltona jest dość spójna, medycyna tak się rozwinęła, że ludzie poddają się zabiegom, dzięki którym są wiecznie młodzi, żyją setki lat, są praktycznie nieśmiertelni. Mają nawet specjalne komórki pamięci pozwalające teoretycznie przetrwać śmierć ciała. Hamilton wprost lubuje się w opisywaniu zdobyczy technologicznych Wspólnoty, istotne są rozbudowane opisy różnych urządzeń, czy też pojazdów. Niestety czasem te rozwlekłe opisy wprost odrzucą od lektury.
Bohaterowie

Pierwszym grzechem cyklu są mdłe postacie. Oprócz paru ciekawych bohaterów takich jak główna śledcza Paula Myo czy Bradley Johansson mamy masę marnych osobowości. Prym wiedzie niejaka Mellanie, dziennikarka która robiła karierę przez łóżko - co zaprowadziło ją na szczyt. Problem nie był tyle pomysł na tą postać, ile jej nieciekawa, irytująca, niby cyniczna, niby naiwna, osobowość.


Śledztwo

Istotną częścią cyklu są wątki detektywistyczne i intrygi. W pierwszym tomie nie ma tego zbyt wiele, ale już w drugim następuje rozbudowa tychże, a trzeci tom (zatytułowany „Śledztwo”) jest im praktycznie poświecony. To w nim na główną bohaterkę „awansuje” była gwiazda soft-porno Mellanie, która została agentką RI a wątek detektywistyczny z jej udziałem całkowicie przyćmi np. perypetie Wilsona Kime’a czy Ozziego. Niestety, ale losy obydwu są powiązane z stricte space-operową częścią cyklu - tj. podróżami w kosmosie i wojną z obcymi. A te wątki są właśnie najmocniejszą częścią „Gwiazdy Pandory” i „Judasza Wyzwolonego”. W Śledztwie space operze poświecono może z 20% książki, resztę poświęcając na powieść detektywistyczną.

Wrażenia

Niestety cykl jest nierówny, obok świetnego 1 czy 4 tomu mamy przegadany 3. Obok ciekawych postaci mamy masę miernot (i to w takiej ilości, że potrzeba spisu postaci, by się w nich nie pogubić). Główny wątek wciąga i chce się poznać jego zakończenie jednak nie ukrywam, iż były momenty, gdy wprost zmuszałem się do przebrnięcia przez przydługie opisy by dojść do właściwej akcji. Jeśli nie zniechęcają Cię wątki detektywistyczne i przewlekłe opisy polityki możesz spróbować, jednak są też ciekawsze cykle.

Pierwotnie opublikowano na http://solaris7.pl/2016/0...nota-hamiltona/